شرکت پیگیر با خردمندی گام برمی‌دارد و بدون ریسک‌های هیجانی، مسیر توسعه را پیش می‌برد
مهندس شهاب معینی‌فر از مدیران جوان و سختکوش زنجیره پیگیر و در عین حال از قهرمانان ارزنده ورزش کشور به شمار می‌رود. وی در زنجیره تولید گوشت مرغ پیگیر مدیریت کارخانه دانسازی کردکوی و چندین فارم مرغ مادر را بر عهده دارد. تیم رسانه پیگیر گفتگویی با ایشان در خصوص برنامه‌های توسعه کارخانه دانسازی و همچنین عملکرد ورزشی ایشان ترتیب داده که در ادامه با هم می‌خوانیم:
آقای مهندس، در بخش نخست می‌خواهیم کمی درباره عملکرد شما در حوزه ورزش گفتگو کنیم. لطفاً از سابقه ورزشی‌تان و اینکه چطور وارد دنیای کشتی شدید، برایمان بگویید.
من از دوران دوم یا سوم راهنمایی وارد دنیای کشتی شدم و تا اواسط دوران دانشگاه این مسیر را ادامه دادم. در آن زمان، با مصدومیت زانو مواجه شدم و در دو راهی ادامه تحصیل یا ورزش قرار گرفتم. با توجه به شرایط جسمی، تحصیل را ادامه دادم و پس از آن نیز مشغول به کار شدم، ولی ورزش را به‌صورت غیرحرفه‌ای ادامه دادم. در ۳۴ سالگی، یکی از دوستان در تمرینات کشتی به من پیشنهاد کرد که با آمادگی جسمانی‌ای که دارم، در مسابقات شرکت کنم. با وجود آمادگی نسبی، با اجازه و تشویق مهندس اردلان وارد مسابقات شدم و در رقابت‌های تبریز، مقام سوم کشوری را کسب کردم. این موفقیت انگیزه‌ای بزرگ برایم شد. سال بعد با تمرین و آمادگی کامل، قهرمان کشور شدم و مدال نقره جهانی گرفتم. پس از وقفه‌ای دو تا سه ساله به‌دلیل کرونا، با حمایت های شرکت پیگیر، توانستم ۶ مدال جهانی (دو طلا، دو نقره و دو برنز) کسب کنم که همگی را به شرکت تقدیم کرده‌ام.
کسب عنوان یکی از برترین کشتی‌گیران استان گلستان بدون شک نیاز به پشتکار و تمرکز زیادی دارد؛ چطور بین ورزش حرفه‌ای و مسئولیت‌های شغلی تعادل ایجاد می‌کنید؟
در وهله اول، انگیزه‌ای که محیط شرکت برایم ایجاد کرد، عامل مهمی در تداوم فعالیت ورزشی‌ام بود. مدیرعاملی که جویای وضعیت تمرین و مسابقات شماست، خود به‌تنهایی انگیزه‌آفرین است. از سوی دیگر، ورزش برای من نقشی کلیدی در مقابله با فشارهای کاری دارد؛ اگر یک روز ورزش نکنم، فردای آن روز در محیط کار آن شهاب پُرانرژی نیستم. همچنین من برنامه‌ریزی دقیق دارم؛ هر روز ساعت ۵ صبح در النگدره می‌دوم، دوش می‌گیرم و سرحال به محل کار می‌روم. عصرها نیز در باشگاه، چه کشتی و چه وزنه، تمرین دارم تا هیچ بخشی از فعالیت‌های روزانه‌ام مغفول نماند.
آیا ورزش کشتی در سبک مدیریتی شما تأثیر داشته؟ به‌ویژه در مواجهه با چالش‌ها و تصمیم‌گیری‌ها
بی‌تردید. گرچه کشتی ورزشی انفرادی به نظر می‌رسد، اما روحیه تیمی عمیقی در آن نهفته است. تمام تمرین‌ها جمعی هستند و حس همراهی میان ورزشکاران وجود دارد. در کشتی می‌آموزی چگونه می‌توان هم مسئولیت فردی پذیرفت و هم عضوی مؤثر در یک تیم بود. این تجربه را به‌وضوح در مدیریت نیز به کار برده‌ام؛ تلاش من این است که در محیط کار نیز افراد مستعد را کنار هم جمع کنیم و به‌سوی موفقیت تیمی حرکت کنیم.
لطفاً درباره ظرفیت، ساختار تولید و نقش کارخانه دان کردکوی در زنجیره پیگیر توضیحی دهید.
زنجیره پیگیر دو کارخانه دان دارد؛ یکی در آق‌قلا و دیگری در کردکوی. پنج فرمول اصلی، به‌جز دان مرغ مادر، در اختیار ماست. مرحله استارتر توسط کارخانه آق‌قلا انجام می‌شود و از مرحله رشد به بعد بر عهده کردکوی است. ظرفیت اسمی تولید ما ۲۰ تن در ساعت است (دو خط ده‌تنی)، اما ظرفیت واقعی، بسته به شرایط مواد اولیه و ماشین‌آلات، حدود ۱۸ تن است. تولید ماهانه بین ۳۶۰۰ تا ۳۷۰۰ تن متغیر است. تمامی مواد اولیه از طریق بازارگاه خریداری می‌شود و با توجه به اینکه فارم‌ها متعلق به مجموعه پیگیر هستند، فروش بیرونی نداریم؛ هرچند تولید در وزارت صمت ثبت می‌شود.
آیا از فناوری‌های نوین یا اصلاح فرمول‌های غذایی در تولیدات استفاده شده؟ این تغییرات چه نتایجی داشته‌اند؟
بله. شرکت پیگیر با تاسیس دانشگاه، نگاه دانش‌بنیان به تولید دارد. یکی از دستگاه‌های منحصربه‌فرد ما، بواکمپکتور است که از سال ۹۷ در حال استفاده است. این دستگاه با اعمال فشار، مواد مغذی نظیر سبوس را به طور کامل استخراج می‌کند. همچنین شرکت از دستگاه NIR بهره می‌برد که در کمتر از دو دقیقه آنالیز دان را انجام می‌دهد؛ دستگاهی که چند سال پیش با سرمایه‌گذاری ۴ میلیارد تومانی خریداری شد. این داده‌ها در اصلاح فرمول‌ها و سنجش کیفیت مواد اولیه کاربرد مؤثری دارند. در کنار آن، شرکت پیگیر همواره در آموزش نیروهای خود کوشاست و با حمایت مهندس اردلان، سفرهای علمی و بازدیدهای تخصصی برای تیم‌ها فراهم شده است.
در زمینه تأمین مواد اولیه و چالش‌های قیمت‌گذاری، چه راهکارهایی در کارخانه اتخاذ شده است؟
قیمت و کیفیت مواد اولیه عمدتاً تحت نظارت دولت است و ما از بازارگاه خرید می‌کنیم. گاهی کیفیت ذرت یا سویا با استاندارد ما هم‌خوانی ندارد، اما اگر تحویل نگیریم، سهمیه‌مان می‌سوزد. از سوی دیگر، تیم بازرگانی و فنی، با نظارت‌های دقیق، تلاش می‌کنند تا بهترین کیفیت ممکن تهیه شود. در بحث قیمت‌گذاری دان، می‌توان با تغییر در فرمول‌نویسی، هزینه‌ها را مدیریت کرد. با این حال، شرکت پیگیر با توجه به اینکه دان برای فارم‌های خود مصرف می‌شود، کیفیت را فدای قیمت نمی‌کند؛ حتی اگر محصول نهایی گران‌تر از نمونه‌های بازار باشد.
برای سال ۱۴۰۴ چه چشم‌انداز یا برنامه‌هایی برای توسعه کمی و کیفی کارخانه دارید؟ آیا افزایش ظرفیت یا ورود به بازار جدید در نظر است؟
شرکت پیگیر همواره با احتیاط و خردمندی گام برمی‌دارد و بدون ریسک‌های هیجانی، مسیر توسعه را پیش می‌برد. در حال حاضر، شرکت در حال راه‌اندازی دو شرکت اقماری جدید با سهام‌داری پرسنل خود است. همچنین برنامه افزایش ظرفیت با افزودن ۲۵۰ هزار قطعه مرغ مادر در دست اجراست که بخشی از آن مربوط به کارخانه دان خواهد بود. تجربه نشان داده که رشد شتاب‌زده ممکن است به ورشکستگی بینجامد، درحالی‌که پیگیر با روندی تدریجی و مستحکم در حال گسترش است.
ارتباط بین کارخانه دان و سایر بخش‌های زنجیره، به‌ویژه فارم‌های مرغ مادر، به چه شکل برقرار می‌شود و چقدر مؤثر عمل کرده است؟
در غرب استان، سه فارم مرغ مادر تحت مدیریت من قرار دارد که باعث شده هماهنگی بین کارخانه و فارم‌ها بسیار بالا باشد. این یکپارچگی مدیریتی موجب شده مشکلات سریع‌تر حل و فصل شوند. اگر کیفیت دان یا زمان ارسال مسئله‌ساز شود، با یک تصمیم هماهنگ همه‌چیز مدیریت می‌شود. همین هماهنگی ساختاری، یکی از دلایل موفقیت زنجیره پیگیر است.
در پایان، چه توصیه‌ای برای توسعه پایدار واحدهای خوراک دام و طیور در کشور دارید؟
به باور من، راهکار ماندگاری در صنعت خوراک دام، حرکت به سمت زنجیره‌ای‌شدن است. کارخانه‌هایی که صرفاً به‌صورت کارمزدی یا پیمانکاری فعالیت می‌کنند، اغلب دچار شکست شده‌اند. در حالی‌که زنجیره پیگیر با مالکیت یا اجاره فارم‌ها، یک سیستم کامل و پایدار ایجاد کرده است. این مدل می‌تواند الگویی موفق برای توسعه بلندمدت در صنعت دام و طیور کشور باشد.